پست شماره یک

خب. شروع کنیم سال ۹۹ رو.

فکر نمیکنم نیاز باشه از چیزایی ک هممون میدونم بگم. آره اوضاع خیلی بده. خیلی خیلی.

نمدونمم قرار چی بشه. فقط میدونم آسمون به زمین بیاد زمین به آسمون بره من یکی کم نمیارم.

اسفند ماه خیلی خیلی زیاد چک داشتم.بازار هم خوابیده بود بخاطر این بیماریه کوفتی. ولی من کسی نبودم که بخام کم بیارم.البته خدا رو هم شکر.

الانم که گفتن تا ۱۶ام باید تعطیل باشیم. ولی اگه بخام تعطیل باشم به خاک سیاه کشیده میشم. با ۱۰۰۱ ترفند دارم میچرخونم زندگیو.خدارو شکر یه اخلاقی دارم که فقط بگم کاریو باید بکنم حتما میکنم.برا همین به آینده امیدوارم.چون میدونم وقتی تصمیم بگیرم یعنی قطعا بهش میرسم.

چرا پستای قبلیمو دوباره پاک کردم؟ چون قرار نیست تو گذشته بمونم. برای من از گذشته فقط یه چیز مهم وجود داره.بقیش شده درس زندگی برام.

برای نوشته های وبم میخام دسته بندی بزارم.یخورده جدی تر و بهتر بشه نوشته هام.اینکه چند تا مخاطب داشته باشم خیلی مهم نیست.ولی اونی که نوشته هامو بخونه بدردش میخوره. چون چیزای بدرد بخور توش گیر میاد.

خب بریم که داشته باشیم.